خیلی از افراد اشتباهات داغون کننده مشابهی در روابط عاطفی خود دارن. در واقع، عقاید برابری در مورد رابطه عاطفی هست که آدما به نظر خود اونا رو درست می دونن اما واقعا به رابطه عاطفی اونا آسیب می زنه. این ذهنیتای زیان بخش به دلیل اثر بسیار زیادی که در رابطه زن و شوهر داره باعث ناراحتی و قطع رابطه اونا می شه.
اشتباه عادی اول: اون قدر می جنگم تا حرفم رو به کرسی بنشانم
این طرز فکر اشتباهه. مسائل زیادی وجود دارن که زن و شوهرا بر سر اونا توافق ندارن، اما تحقیقات نشون میده یکی از بزرگ ترین رازهای داشتن یه رابطه عاطفی موفق، اعلام مخالفت خود به روش مناسبه.
مهمه که دو طرف رابطه بتونن با همدیگه صحبت و در مدیریت اضطراب و فرق عقاید به شریک عاطفی خود کمک کنن. پس واسه اینکه نبود توافق نظر موجب درک بیشتری از دید همدیگه شه، لازمه که افراد بدونن در اینجور شرایطی چیجوری آماده و متعهدانه و به روشی محبت آمیز رفتار کنن. بعد از اون هستش که می تونین به دنبال راه حل مشترک بگردین و احساس نزدیکی بیشتری داشته باشین.
جنگ کلا باعث قطع پیوند احساسی، حس تنهایی و حالت دفاعی در دو طرف رابطه می شه.
یادگیری این موضوع که چیجوری بدون جنگیدن، مخالفت خود رو اعلام کنین (یعنی از فریاد زدن، ناسزاگویی و داشتن حالت دفاعی دوری کنین)، شاید مهم ترین مهارت تو یه رابطه عاطفیه.
تحقیقات زیادی نشون میده انتقاد، تحقیر، قطع پیوند احساسی و داشتن حالت دفاعی، رفتارهایی هستن که بیشترین احتمال رو در جدایی زوج ایجاد می کنن.
راه حل
به جای صحبت کردن، گوش کنین. به همدیگه فرصت صحبت بدین و قبل اینکه حرفی بزنین که باعث افسوس تون شه، این سوال ساده رو از خود سوال کنین:
«باید حرف خودمو بزنم یا این حرف واقعا به حل مشکل کمک می کنه؟» یعنی: این حرف ما رو به هم نزدیک تر می کنه، یا بین ما فاصله میندازه و باعث تلخی بیشتر می شه؟
اجازه بدین جواب این سؤال (که شک نداشته باشین روشنه!) راهنمای شما باشه که در راه ایجاد رابطه قرار گرفتین یا با حرفای زننده و رفتار دشمنی آمیز، به رابطه عاطفی خود آسیب می زنید.
خود و شریک عاطفی تون رو یه تیم در نظر بگیرین. یه تیم موفق هیچوقت زمان و منابع خود رو واسه گرفتن امتیاز از همتیمی خود هدر نمی ده. در اینصورت هر دو در مسابقه شکست می خورین. هر دوی شما باید متحدانه با دنیای پیش رو مواجه شید. جنگ به هر دو طرف رابطه آسیب می زنه.
اما نکته دیگری هم هست.
پس زدن هم می تونه به اندازه رفتار تهاجمی، رنج آور و مضر باشه. منظور از پس زدن اون هستش که وقتی از شریک عاطفی تون آزرده اید یا با نظر اون مخالف هستین، از همراهی دوری کنین یا پیوند احساسی خود رو قطع کنین.
اگه در اعلام مخالفت با رفتار بدی مواجه شدید، یه نفس عمیق بکشین، با رفتار دوستانه این شرایط رو متوقف کنین، آروم صحبت کنین و به شریک عاطفی خود از احساس تون بگید.
همراهی و آمادگی احساسی شما نشون میده تصمیم دارین راه حلی پیدا کنین، حتی اگه نمی دونین دقیقا چیجوری باید این کار رو انجام بدین.
صمیمیت و پیوند شما در وقتی که نبود توافق نظر هست باعث ایجاد اعتماد بیشتر در میان هر دوی شما می شه که در زمان سختی هم در کنار شریک عاطفی تون هستین. از این مرحله س که عشق پایدار و نزدیکی حقیقی شروع می شه.
اشتباه عادی دوم: واسه اینکه تا ابد خوشبخت زندگی کنیم عشق تنها چیزیه که نیاز داریم
این مسأله تنها تو یه دنیای کامل و بی عیب و مشکل صحت داره.
زوجای بسیار زیادی هنگام ازدواج در مورد اوقات سختی و آسونی زندگی با همدیگه عهد بستند اما بعدا زندگی ای با رفتارای تلخ و خودبینانه نسبت به همدیگه داشتن.
عشق نه فقط باید اتفاق بیفته، بلکه باید ادامه هم داشته باشه.
راه حل
عشق ورزی کار سختی نیس اما بدون توجه، آگاهی عاطفی و تعهد، دووم پیدا نمی کنه.
تلخی و خودبینی، دشمنان عشق هستن.
حفظ پیوند و علاقه در رابطه عاطفی، این تمایل رو در هر دو طرف به وجود می آورد که حضور عاطفی، همدردی، انعطاف پذیری و میل حقیقی به معذرت خواهی در وقتی که مرتکب اشتباهی ناخواسته شن رو حفظ کنن.
تا حد ممکن همونجوریکه در اول رابطه تون بودین با همدیگه رفتار کنین. قدرشناس حضور همدیگه باشین و همونجوریکه در اول تلاش داشتین شریک عاطفی تون رو جذب کنین با اون رفتار کنین. اون زمان تموم تلاش خود رو می کردین تا اونو جذب کنین؛ به چه دلیل حالا دیگه این کار رو نمی کنین اما توقع دارین همه چیز خوب بمونه؟
بهترین راه واسه زنده نگه داشتن عشق و حفظ اشتیاق، توجه بسیار و همیشگی به همدیگه به روشای ظریف و با باهوشی س.
با همدیگه صحبت کنین، معتقد بمونین، شریک عاطفی تون رو مورد انتقاد قرار ندین و در هیچ فرصتی از تشویق همدیگه غافل نشید.
واسه ساختن رابطه ای بهتر باید بیشترین حد تمایل رو داشته باشین و از چالشا و اشتباهات ناخواسته گذر کنین.