یاد گرفتن قوانین مسابقه موسوم به hajwalah خیلی آسونه. در قدم اول، باید یه ماشین مسابقه اسپرت با دست کم سرعت ۱۶۰ کیلومتر بر ساعت جفت و جور کنین. بعد به سرعت حرکت کرده و با ماشین خود دائم دور بزنین. با درست انجام دادن این کار، می تونین در آخر روی دو چرخ هم دور بزنین. اگه مهارت کافی داشته باشین، از چرخای ماشینتون دود بلند می شه.
دست خود رو از پنجره بیرون آورده و با انگشتان خود اشاره کنین که حالا با چه دنده ای رانندگی می کنین. با رسیدن به پنجمین مرحله، احتمال برنده شدن شما هست.
شاید این کار کمی خطرناک به نظر برسه، اما نکته مسابقه دقیقا همینجاست. «پیتر گاریتانو» میگه: “تا وقتی که تصادف نکرده باشین، بی پروا تر هستین.” ایشون سال گذشته واسه جفت و جور عکس از این مسابقات دیوونه وار، یه هفته در امارات متحده عربی اقامت داشت.
Hajwalah کار خود رو از سال ۱۹۷۰ میلادی در خیابونای عربستان شروع کرده. بعد از مشهور شدن، این مسابقات تونست به قطر، عمان و امارات متحده هم راه پیدا کنه.
کشتن تماشاگران بی گناه به وسیله جوانان پولدار و برخورد ناشایست با اونا موجب شد که دولت این مسابقات رو سرکوب کنه.
سه سال قبل از اونم یه راننده سعودی به جرم کشتن دو شخص، به مرگ محکوم شد.
با این وجود، خواسته جوانان باعث شد تا این مسابقات بازم ادامه پیدا کنه و اینجوری، رقابتای Hajwalah، خونبارترین مسابقه دریفت خیابانی نام گرفت. آقای گاریتانو در ادامه اظهارات خود بیان داشته: “حالا افراد جور واجور در تلاش هستن که این ورزش رو سروسامون دهی کنن. من در مجموعه موتور پلکس (Emirates Motorplex) واقع در شمال دبی، مسابقه ای ترتیب دادم و همه چیز بسیار معمولی تر از خیالات من بود. در این ورزش، دوستان قبلا با همدیگه به خیابونا می رفته و در بعضی موارد اتفاقات بدی هم رخ می داد. اما حالا این حودث تلخ، به طور منظم انجام می شه.
مسابقات معمولا هر جمعه همزمان با غروب خورشید برگزار می شه.
۷۰ نفر که همه تقریبا ۲۰ سال دارن، توانایی خود رو در جلوی دیدگان ۲۰۰ تماشاگر به نمایش می ذارن. هر شرکت کننده ۳ دقیقه فرصت داره تا هر مهارتی که داره رو رو کنه.
ماشینای مورد استفاده، معمولا نیسان پاترول و تویوتا لندکروزر هستن که موتور اونا واسه کارایی بیشتر تقویت شده.
رقابتا معمولا ساعت ۲ صبح به اتمام رسیده و صاحب راه یعنی وال هامند (Wael Hammad) جوایز رو به رانندگان برتر اهدا می کنه.
آقای گاریتانو میگه: “هرچه بیشتر از کنترل خارج شید، امتیاز بیشتری به دست میارید. شرکت کنندگان تمایل دارن لاستیکای خورد رو سوزونده و خود رو به گاردای فلزی بکوبند.”
رانندگان کمی هستن که بعد از تصادف زخمی نمی شن که این باعث ناراحتی شون می شه، چون مصدومیت واسه اونا افتخار حساب می شه.
گاریتانو گفته: “هر شخصی رو که من می شناسم، یه عکس از خودش روی تخت بیمارستان داره.”
به فرد برنده مقدار کمی دلار اهدا می شه که تنها خرج لاستیکا رو تامین می کنه.
مسئله اینجاس که هیچکی این کار رو به خاطر پول انجام نمی ده. اونا به خاطر هیجان مسابقه میدن.
همه جوانان در سراسر دنیا، شایدً این احساس رو پسند می کردن.